Hulyo 2004  

Pahayag ng
Rebolusyonaryong Grupo ng mga Komunista

MGA MANGGAGAWA: MAG-STRIKE LABAN SA DIGMAAN!

Ang Rebolusyonaryong Grupo ng mga Komunista (RGK) ay nananawagan sa internasyonal na uring manggagawa at sa aming mga ka-uring Pilipino na pakilusin ang lakas nito upang tuluyan nang talunin ang imperyalistang pakikidigma sa Irak, at labanan ang “gera sa digmaan” na inilulunsad ng burgesyang Pilipino, sa pangunguna ng rehimeng Arroyo, laban sa anak-pawis at lahat ng inaapi sa Pilipinas sa pamamagitan ng mga aksyong manggagawa. Ang pagtanggi sa paghawak ng mga materyal na pandigma at mga strike ng mga manggagawa laban sa digmaan ay kinakailangan lalo pa’t ang mga imperyalistang mananakop na U.S. at Britanya at ang mga tinatawag nitong mga kaalyado sa “coalition of the willing” ay nabibitak na at isa-isang nangangalaglag, kung saan ang mga bansang mayroong mga militar at “maka-taong” delegasyon ay nakapagpa-abot na o nagpapa-abot na ng kanilang kagustuhang i-atras ang kanilang mga tropa. Kinakailangang kumilos na ngayon ang uring manggagawa sa harap ng paghihigpit ng kapit ng U.S. sa Irak sa pagbubuo nito ng isang papet na interim na gubyerno na makaka-sunod sa lahat ng dikta ng Washington, at ang “lokalisasyon” ng kolonyal na pakikidigma nito sa pamamagitan ng pag-aaway away ng mga Iraki laban sa isa’t-isa sa pagtatayo ng pan-seguridad at paniktik na puwersa upang durugin ang mga rebeldeng Iraki.

Ang digmaan sa Irak ay isang imperyalistang pakikidigma para sa dominasyon. Ang internasyonal na uring manggagawa ay wala ni anumang interes upang tulungan ang dominasyong ito, bagkus, ang uring ito ay mayroong obligasyong tulungan ang mga kapatid nito sa uri sa Irak upang talunin ang imperyalistang pakikidigma na ito. Ang paraan lamang upang magawa ang obligasyong ito ay sa pamamagitan ng mga aksyong manggagawa. Sa Estados Unidos at sa mga bansa na tinatawag nitong kasama sa kowalisyon, ang mga manggagawa ay dapat na tumanggi na humawak ng material na pandigma na patungo sa Irak at mag-strike laban sa digmaan. Dapat rin silang tumanggi na maipadala sa kani-kanilang sintensya ng kamatayan sa Irak bilang mga sibilyang empleyado ng mga base. Sa Gitnang Silangan, ang mga migranteng manggagawa at mga manggagaw ng mga bansang Arabo na kasama sa “coalition of the willing” ay dapat tumanggi ring magtrabaho hangga’t may digmaan sa Irak. Ang mga migranteng manggagawa ay walang kinalaman sa mga interes ng mga kapitalistang kotraktor, militar man o sibilyan, Amerikano man o mga “coalition partner”, sa pagkuha ng tubo sa pakikidigma. Ang buhay ng isang manggagawa ay hindi mapapalitan ng isang kapitalistang margin of profit at ng mataas na return of investment para sa burgesya. kaya naman kami ay umaapela sa mga manggagawa lalo na sa mga truck driver at mga sibilyang emplyado ng mga base, na i-biyahe ang mga material na pandigma sa loob ng Irak kasama na ang pagbibiyahe nito sa loob at labas ng Irak. Na kahit na gaano pa man kalaki ang hazard pay tungkulin ng bawat mulat sa uri na manggagawa na tumutol na maibato sa isang digmaan na inilulunsad ng burgesya.

Dito sa Pilipinas, habang ang mga mersenaryong tropang Pilipino ay iniaatras na mula sa Irak, at habang ang kaso ni Angelo dela Cruz ay muli na namang ginawang tila soap-opera na tulad ng insidente sa Oakwood noong isang taon, inilatag na ng burgesyang Pilipino ang 6-taon nitong maka-uring pakikidigma sa uring manggagawa at mga pinag-sasamantalahan. Ang mga “bagong arsenal” nito: planong pagpapataw ng 8 pang karagdagang tax measures at pagtataas ng mga presyo ng mga batayang pangangailangan, pagtaas ng pamasahe, ang pribatisasyon ng National Power Corporation, at ang nauudlot na malawakang tanggalan ng mga empleyado ng gubyerno. Tila ang mga masang manggagawa ay kaya pang mabuhay ng maayos sa mga sunod-sunod na pagtaas ng presyo ng mga bilihin at serbisyo matapos ang eleksyon! Isa pang bagong arsenal ay ang Balikatan 04-3 na muli na namang naka-amba upang galitin ang mga mamamayang Moro muli. Hindi pa kasama rito ang mas matinding klimang panseguridad na ipinatutupad ng Philippine National Police (PNP) at Armed Forces of the Philippines (AFP) na mayroong tono na durugin ang lahat ng mga paglaban at protesta na ilulunsad ng mga masang manggagawa at ng ibat-ibang grupong oposisyon. Paulit-ulit na nating nakikita ang mga marahas na dispersal ng mga protesta at rali ng ibat-ibang maka-kaliwa at oposisyong grupo. ang pagtindi pa lalo ng seguridad ang ibig sabhin ni Arroyo sa talumpati nito sa inauguration nito ng kanyang sinabi na ang mga pag-aalsang EDSA ay ilalagay na sa baol ng kasaysayan. Sa esensya, ang troop pull-out at ang pagsagip nito kay Angelo dela Cruz ay naglalayon lamang upang makakuha ng pogi points o positibong propaganda sa rehimen nito upang ihanda ang masang manggagawa sa maka-uring pakikidigma. Kinakailangan rin nitong mapigilan ang pagbuhos ng pakamuhi at galit ns tulad ng nangyari noon sa Flor Contemplacion case. Na ang lahat ng daldal nito upang mapangalagaan daw ang interes ng mga migranteng manggagawa ay simple at payak na prpaganda para sa rehimen ni Arroyo, walang bawas, walang kulang. Na ang lahat ng daldal nito upang ipauna ang ineres ng mga masang manggagawa ay puro lang paghahambog dahil sa muling paglulunsad nito ng isa na namang probokasyon sa mga mamamayang Moro sa pamamagitan ng joint military exercises kasama ang mga tropa ng imperyalistang U.S. sa Mindanao!

Ang pakikibaka ng manggagawang Pilipino laban sa maka-uring pakikidigma ng burgesyang Pilipino ay mahalagang karugtong ng pakikibaka ng internasyonal na uring manggagawa upang talunin ang imperyalistang digma sa pamamagitan ng mga aksyong manggagawa. ang uring manggagawang Pilipino ay mayroong imternasyonal na obligasyong depensahan ang Irak, at tumulong na talunin ang imperyalismong U.S., dahil ang kaaway sa uri ay hindi lamang rito ang burgesyang Pilipino, kundi ang internasyonal ng burgesya rin na pinamumunuan ng imperyalistang U.S. na gumagahasa at nangwawasak sa Irak.

Ngayon na ang panahon upang kumilos. Imbes na magmartsa at magprotesta laban digmaan na tulad ng ginagawa ng mga tinatawag na mainstream left, kinakailangan nating organisahin at kumbinsihin ang ating mga kapatid sa uri dito sa Pilipinas at sa internasyonal upang labanan at talunin ang imperyalistang digmaan na ito at ang maka-uring pakikidigma ng lokal na burgesya. Imbes na magpetisyon sa mga internasyonal na kinatawan – na kontrolado naman ng mga imperyalistang bansa – tulad ng United Nations, kinakailangang nating kumilos upang mai-mobilisa ang mga kapatid natin sa uri upang talunin ang lahat ng imperyalistang pakikidigma ng lahat ng imperyalistang bansa at ang lahat ng “lokalisadong” maka-uring pakikidigma na inilulunsad ng ating lokal na uring burgesya laban sa atin. At imbes na magmartsa laban sa digmaan tulad ng ginagawa ng mga sosyal-demokratiko, Stalinista, pasipista at iba pang repormistang grupo, kaming mga Trotskyista ay nananawagan para sa proletaryong rebolusyon upang tuluyan nang maibagsak ang mapandambong at ganid na sistema ng monopolyo kapitalismo na patuloy na nag-aanak ng digmaan, rasismo at pagsasamantala sa sangkatauhan.

STRIKE NG MGA MANGGAGAWA LABAN SA DIGMAAN!
AKSYONG MANGGAGAWA UPANG SIPAIN ANG LAHAT NG TROPANG MILITAR SA IRAK!
TALUNIN ANG IMPERYALISMONG U.S. SA PAMAMAGITAN NG PROLETARYONG REBOLUSYON!

STRIKE NG MGA MANGGAGAWA PARA TALUNIN ANG MAKA-URING PAKIKIDIGMA NG BURGESYANG PILIPINO!
MGA PROLETARYONG AKSYON UPANG MAPALAYAS ANG MGA TROPANG MILITAR SA MIDANAO!
TALUNIN ANG MGA PROBOKASYONG MILITAR NG IMPERYALISTANG U.S. SA CENTRAL MINDANAO!

Rebolusyonaryong Grupo ng mga Komunista
Ika-26 ng Hulyo 2004